Rozdział III cz.II

Rozdział III

Obudził mnie płacz małej, zerknęłam na zegarek dochodziło w pół do szóstej, wstałam i wybiegłam z pokoju Hazzy. To co zobaczyłam przeraziło mnie trochę, na podłodze widziałam śpiących chłopaków, a nad nimi Harrego z mała, który kołysał małą i co chwila zerkał w stronę chłopaków groźnym spojrzeniem.

- czemu chłopaki tu śpią?? – spytałam

- Eleanor, pozamykała im pokoje, bo to miała być kara za to, że późno wróciliśmy – mówi zmęczonym głosem – a gdzie jest Sophie??

- bo ja wiem nie widziałam jej od śniadania – mówię lekko rozdrażniona, bo poczułam swąd alkoholu – piłeś??

- ja?? Nie, to chłopaki chcieli opić to, że jesteśmy wszyscy razem – Uśmiecha się do mnie

- oddaj mi mała – mówię nie zadowolona, bo wiem, że i tak wypił

- nie, przecież mówiłem, że nie piłem – upiera się i kładzie mała do wózeczka , ale nie przekazuje go  tylko zaczyna kołysać ją w nim – czy nie mogę się nią nacieszyć???

- możesz, ale moim zdaniem powinieneś pójść się przespać – mówię i siłą zabieram mała z wózka i idę z nią do kuchni.

 W kuchni robię małej butelkę mleka i idę z nią do jej pokoiku. Śpiewam jej kołysanki, żeby jeszcze sobie pospała, ale ona nie chce zasnąć. Kładę ją do nosidełka i idę do kuchni zrobić śniadanie dla wszystkich. Cały czas staram się rozśmieszać przy robieniu naleśników i słuchaniu piosenek, które obie lubimy. Jak kończę robić śniadanie jestem cała w mące, czyli jak nigdy, ale mi się to podoba i Darcy tak samo, bo cały czas się śmieje. Idę z nią do łazienki i się czyszczę z mąki i idziemy obudzić całą resztę na śniadanie. Z El i Sophie idzie mi łatwo, bo obie są dość wyspane, ale z chłopakami ciężko, więc podaję małą Sophie i idę z Eleanor obudzić chłopaków. Ja łapię wodę w pistolet na wodę, a El bierze dwie patelnie idziemy ich obudzić. W tym samym czasie zaczynamy swoje zadanie, czyli ona wali w patelnie, a ja ich oblewam, czyli wychodzi na to, że chłopaki po niecałej minucie stoją na równych nogach.

- co to miało być!! – krzyczy Louis, a my z El śmiejemy się i turlamy się po podłodze – HEJ!! – znów słyszymy krzyk Louisa

- hahahaha… my ... Hahaha… - próbuje coś powiedzieć – chciałyśmy…. Hahaha… chciałyśmy…. Hahaha…. was … Hahaha obudzić Hahaha – w końcu jakoś mówię, ale nadal się śmieję, więc nie jestem pewna czy coś zrozumieli.

- ale dlaczego się śmiejecie?? –pyta się Niall

- bo… haha… - próbuje powiedzieć El

- bo mieliście .. Hahaha… -śmieję się na wspomnienie ich min – Hahaha… mieliście śmieszne miny Hahaha… -znów wybuchamy głośnym śmiechem.

- HA HA HA  - zaczyna drwiąco Zayn – bardzo śmieszne

- gdybyś zobaczył własną minę to też być leżał na podłodze i się śmiał –mówi  El

- a gdzie Dan??? – pyta nagle Liam

- a co ci do tego?? –odpowiadam pytaniem na jego pytanie

- przecież jest moją dziewczyną – mówi, co mnie zaczyna trochę dziwić – a kim ty jesteś??

- ja?? – zaczynam się śmiać – jestem … hmm.. właściwie to ja jestem waszą dobrą koleżanką

- ale ja cię nie znam – odpowiada, a wszyscy patrzą na Liama i podchodzi do niego Sophia

- cześć kotek jak tam po wywiadzie?? – pyta się niczego nie świadoma

- kim ty jesteś do jasnej cholery?! –krzyczy

- Li to ja Sophia –mówi do niego i nagle zauważam małą łezkę – twoja dziewczyna, nie pamiętasz mnie??

-  moją dziewczyną jest Daniell Peazer – mówi – a gdzie ona jest?? Znów pojechała na zdjęcia lub na próby??

- Liam ile masz lat – pytam się, może to trochę dziwne, ale dzięki temu można się dowiedzieć o co mu chodzi

- no jak to ile za trzy miesiące skończę 19 lat – mówi trochę drwiącym głosem

- chłopaki może pojedziemy z nim do szpitala?? - pytam się

- może tak będzie dobrze – mówi Zayn – a i jak byś mogła to pojechałabyś na 10:30 na lotnisko po Pezz?

- tak jasne to wy jedzcie z nim do szpitala, a my we trzy pojedziemy po Pezz i przy okazji zadzwonię po Dani – mówię i zaczynam iść do pokoju – chwila, Sophie pojedziesz z nimi, bo oni wszyscy pili

- tak jasne – uśmiecha się ponuro.

Biegnę szybko po Harrego, Justi proszę, żeby została z małą na jakiś czas w domy. Gdy Niall się o tym dowiaduje, on tak samo zostaje w domu, ale prosi, żebyśmy ich cały czas informowali. Szybko zbieramy się i w garażu dzielimy się gdzie każdy jedzie . Jak jesteśmy we trójkę  na lotnisku, dzwonię do Dani, żeby jak najszybciej do nas przyleciała. Gdy podchodzi do nas Pezz witamy się z nią i idziemy z nią jak najszybciej do samochodu, po drodze tłumacząc, dlaczego się śpieszymy. Kiedy dowiaduje się dzwoni do dziewczyn z zespołu, że musi zostać przez jakiś czas w NY. Gdy dojeżdżamy do szpitala do którego pojechali z Liamem, pełno jest już Paparazzi. Szybko wszyscy wchodzimy do środka  i naglę słyszę krzyki, krzyki należące do Liama. Biegnę najszybciej jak mogę, żeby sprawdzić co się dzieje. Jak jestem przy sali w której przebywa Liam, zatrzymują mnie chłopaki i tłumaczą, co się z nim dzieję. W oddali widzę załamaną Sophie, wiec podchodzę do niej a za mną podchodzi reszta.

- zostawcie mnie – prosi nas błagalnym głosem

- Sophia chcemy ci pomóc – mówię delikatnie

- ale ja nie potrzebuję waszej litości, ani pomocy!! – krzyczy

- ale my się nad tobą nie litujemy, bo sami się o niego martwimy i to bardzo – mówię trochę wkurzona, i czuję nagle dużą dłoń na swoim ramieniu

- Lucy choć zostaw ją w spokoju – słyszę głos Harrego – ona potrzebuje teraz czasu

- dobrze – mówię,  przytulam się do niego i idziemy pod salę w której leży Liam.

Po godzinie dzwoni do mnie Daniell i mówi że za jakieś 5 godzin będzie u nas, mówię to chłopakom, a oni zaczynają się cieszyć, bo ponoć ona ma tu odegrać główną rolę w tym wszystkim, tak powiedział chłopakom lekarz prowadzący. Zerka na zegarek i jest godzina 12:57, więc mówię reszcie, że wracam do domu, żeby zmienić Nialla i Justi. Do domu wracam z Harrym, bo powiedział, że nie chce mnie zostawiać samej z małą. Przez całą drogę ze szpitala do domu nie rozmawiamy ze sobą. Czuję się trochę dziwnie z tym, bo dopiero teraz odczuwam to, że nie mamy już tych samych kontaktów, jak wcześniej. Nie rozmawiamy ze sobą na jakikolwiek temat, rozmawiamy tylko jak potrzeba. Wyskakuję szybko z samochodu i idę do domu.

- hej!! Już jesteśmy!! - krzyczę na cały dom, gdy jestem w przedsionku. 

- dobra!! - krzyczy Niall - zaraz wchodzimy

- nie ma sprawy - odpowiadam już normalnie, bo jestem w salonie z Niallem - kto prowadzi samochód??

- oczywiście, że ja - odpowiada uśmiechnięta Justi i przytula się do blondyna

- okej, mam nadzieję, że nic się nie stanie z moim cacuszkiem - uśmiecham się do dziewczyny

- spokojnie oddam go całe - uśmiecha się i ciągnie chłopaka za sobą - mała śpi, niedawno zasnęła

- dzięki!! - krzyczę za nimi i idę do kuchni, bo tam zaszył się Harry - a co ty tu robisz??

- nie jadłem śniadania, wiec przyszedłem coś zjeść - uśmiecha się

- zobacz w lodówce czy nie ma naleśników, bo dziś rano robiłam je z małą - mówię z uśmiechem

- to nasza mała księżniczka potrafi już gotować??? -śmieje się

- taak - uśmiecham się - nauczyłam ją tego jak była u mnie w brzuchu 

- oo.. to na pewno gotuje wyśmienicie - uśmiecha się i całuje mnie w policzek

- gotuje tak samo dobrze jak tatuś - uśmiecham się i siadam przy stole.

Harry zagląda do lodówki, ale okazuje się, że wszystkie naleśniki zostały zjedzone, więc sam robi kilka dla nas naleśników z syropem klonowym. Zjadamy szybko, bo niedługo będzie czas na małą porcję butelki mleka. Gdy ja robię mleko dla Darcy, on idzie sprawdzić czy śpi. Jak wchodzę widzę bawiącego się Hazze z małą. Resztę dnia poświęcamy na zabawie z Darcy i na rozmowie dotyczącej nas.

-------------------------------------------------------

Mam nadzieję, że spodobał się wam rozdział. Postaram się dodawać regularnie rozdziały czyli co tydzień w każdą sobotę lub niedzielę, a jeżeli nie dam rady dodać w ciągu tygodnia, to będę was informować.

Pozdrawiam i całuję Nadia :*